Po Zmartwychwstaniu Panie, poszliśmy na Twoje wezwanie
Do Galilei. Naprawdę nie było w nas wiele nadziei
Wszyscy nad Genezaret sławnym jeziorze starym
Bezradnie przycupnęli
Czy chcieliśmy być razem? Nikt nie rozpalił od razu
Nawet ogniska. To wszystko
A też najprostszej potrawy
Nikt nie miał na to spotkanie
Dlaczego? Czy wielkie sprawy
Umarły przed Zmartwychwstaniem
I nic się nowego nie stanie?
Bo co jest z Jego ciałem
Zmartwychwstał? Czy tak się zdawało
Śmierć z życiem się poplątała?
Samotni. Milczeli. Siedzieli
A On szedł radośnie. Bardzo Ludzki i Wieczny
Niósł smaczną rybę – żeby na spotkaniu
Radować się wspólną pieśnią i ryby smakowaniem
Bo wrócił do nas, do swoich. Wołał – Obudźcie się wreszcie
Upieczcie na ogniu rybę. Jestem. Nie gapcie się na mnie
Bez myśli bez wspomnienia w strachu niezrozumienia
Nie lękajcie się. Cieszcie.
Kwiecień 2011
Bardzo dziekuje za ten wiersz. Zycze blogoslawionych Swiat Zmartwychwstania Panskiego.
„Nie lękajcie się. Cieszcie” Więc nie lękam się, ufam, cieszę… i dziękuję. Naprawdę piękny wiersz.
Jestem szczęśliwy, że dotarłem do tego wiersza. Dziękuję za wiersz i za słowa wypowiedziane w dzisiejszej audycji radiowej.
Życzę wszystkiego dobrego.
Audycja była piękna i pięknie wypowiadane słowa:) Dzięki
Serdecznie i świetliste pozdrowienia!